W Galerii Schron wierzymy, że prawdziwe historie zasługują na to, by o nich mówić – cicho, z szacunkiem, ale też z dumą. Jedną z takich opowieści jest ta o Jadwidze Tressenberg – wyjątkowej kobiecie, która całe swoje życie poświęciła dokumentowaniu i przekazywaniu mazurskiego dziedzictwa. Dziś wracamy do niej dzięki filmowemu portretowi, który możecie obejrzeć na naszym kanale YouTube.
Kim była pani Jadwiga?
Jadwiga Tressenberg (1924–2004) – znana wielu mieszkańcom po prostu jako pani Wisia – to postać, która na Mazurach pozostawiła po sobie nie tylko pamięć, ale i ogromny dorobek kulturowy. Była nauczycielką, bibliotekarką, regionalistką, a przede wszystkim – niezmordowaną popularyzatorką mazurskich legend, baśni i opowieści.
W 1963 roku z jej inicjatywy powstała w Kutach Izba Pamiątek Polskości Mazur – miejsce, które przez lata gromadziło przedmioty i dokumenty związane z historią regionu. To była pierwsza taka instytucja w okolicy, a jej założenie wymagało nie tylko pasji, ale i odwagi, determinacji oraz ogromnej wiedzy.
Najważniejszym dziełem pani Jadwigi pozostaje jednak książka Mazurskie opowieści, wydana w 2000 roku. Ten zbiór 24 baśni i legend zebranych od mieszkańców Mazur to prawdziwy skarb dla miłośników lokalnej kultury. Historie o duchach, księżach, diabłach i tajemniczych miejscach tworzą niezwykłą mozaikę ludowej wyobraźni i regionalnej tożsamości.
Filmowy portret pamięci
W naszym filmie dokumentalnym wracamy do postaci Jadwigi Tressenberg z czułością i wdzięcznością. Próbujemy pokazać, kim była naprawdę – nie tylko jako autorka opowieści, ale jako sąsiadka, przyjaciółka i kobieta, która żyła swoją misją. Odsłaniamy fragmenty jej życia, wspomnienia osób, które ją znały, i przypominamy, jak wiele jej zawdzięczamy.
Ten film to część większego projektu – towarzyszy on drugiemu już wydaniu Mazurskich opowieści, które ponownie możecie znaleźć w naszej Galerii. Książka dostępna jest w sprzedaży stacjonarnej oraz online – link do zakupu znajdziecie na naszej stronie.
Pamiętajmy razem
Zachęcamy Was do obejrzenia filmu, ale też do wspólnego przywoływania wspomnień. Może znaliście panią Jadwigę osobiście? Może jako dzieci słuchaliście jej opowieści? A może dopiero teraz odkrywacie tę fascynującą postać? Podzielcie się z nami swoimi wspomnieniami – zostawcie komentarz lub napiszcie do nas.
Bo każda opowieść żyje tak długo, jak długo ktoś jej słucha.