(1930 Bratkówka k. Krosna – 2009 Warszawa)
Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Biberstein. Studia artystyczne ukończył na ASP w Krakowie i w Warszawie. Popularność zyskał w latach 60. serią plakatów teatralnych i filmowych. Zajmował się malarstwem, plakatem, grafika użytkową, scenografią teatralną i telewizyjną. Jego malarstwo cechuje fascynacja ciałem kobiecym o „rubensowskich” kształtach, zmysłowością oraz refleksja nad przemijaniem i śmiercią. W swoich „teatrach rysowania” łączył obydwie sztuki w jeden „spektakl sztuk wszelakich”, zjawisko medialne, w których taką samą wartością artystyczną jest sam akt tworzenia, jego elementy widowiskowe i – dzięki erudycji autora – literackie, jak i samo dzieło w tradycyjnym słowa tego znaczeniu. W obrazach Starowieyskiego świat realny łączy się z tworami „niepohamowanej” wyobraźni, a jego twórczość ostentacyjnie nawiązująca do starych XVII-wiecznych mistrzów, przesycona jest groteską oraz humorem.
